Δυστυχώς ο καιρός δε μας επέτρεψε να επισκεφτούμε την περιοχή της Έδεσας και τις Πρέσπες τη 2η και την 3η μέρα αντίστοιχα.
Το μεσημέρι της 4ης μέρας, όταν ήμασταν στην Άρτα, έφυγε ο ένας από τους δύο καθηγητές (αυτός του φυσικού περιβάλλοντος) γιατί του προέκυψε μια επείγουσα δουλειά σχετικά με το Απολιθωμένο Δάσος της Λέσβου στο οποίο είναι διευθυντής. Συνεπώς δεν ήταν εκεί για να μας πει όσα πράγματα θα μας έλεγε για το φυσικό περιβάλλον της Στερεάς Ελλάδας.
Την 5η μέρα ενώ βγαίναμε από την Αιτολοακαρνανία, πήραμε κατά λάθος άλλο δρόμο και αντί να συνεχίσουμε ανατολικά στη Φωκίδα, κατευθυνθήκαμε βόρεια μέχρι το Καρπενήσι. Έτσι η 5η μέρα πήγε ολίγον στράφι γιατί αντί να δούμε τους Δελφούς, τον Παρνασσό, τη Γκιώνα, είδαμε μόνο τα δάση της ορεινής Ναυπακτίας, Ευρυτανίας και Φθιώτιδας.
Αυτά ήταν τα αρνητικά της εκδρομής, δηλαδή αυτά που δεν πήγαν όπως τα είχαμε σχεδιάσει. Τα θετικά ήταν πολλά και μερικά από αυτά φαίνονται και στις φωτογραφίες.
Σε γενικές γραμμές, μου άρεσαν περισσότερο η 2η και η 3η μέρα και αυτό θα το διαπιστώσετε και εσείς από το πλήθος των φωτογραφιών για κάθε μέρα.
Με υπερηφάνεια σας ανακοινώνω ότι το περσινό 2ο έτος του τμήματος γεωγραφίας του πανεπιστημίου Αιγαίου, ανέλαβε και έβγαλε εις πέρας μία πολύ δύσκολη και σημαντική αποστολή!
40 επίλεκτοι φοιτητές και 2 καθηγητές ήμασταν αποφασισμένοι να να τα καταφέρουμε ή να πεθάνουμε για να κάνουμε περήφανο το πανεπιστήμιο και να περάσουμε το μάθημα!
Ταξιδέψαμε στα πέρατα της Πίνδου! Εκεί που τελειώνει ο δρόμος και ξεκινάει η φύση!
Φτάσαμε πάνω από τα σύννεφα.
Θαυμάσαμε το φυσικό περιβάλλον...
...και το ανθρωπογενές περιβάλλον.
Είδαμε αποξηραμένες λίμνες.
Αποξηραμένα ποτάμια.
Τεχνητά κανάλια ειδικά κατασκευασμένα για να χύνουν το καθαρό νερό στη θάλασσα...
...και την ίδια στιγμή τεχνητά φράγματα και γεωτρήσεις για την άντληση καθαρού νερού από αλλού, στερώντας το έτσι από τους υδάτινους πόρους.
Το 70% της συνολικής κατανάλωσης νερού σήμερα στην Ελλάδα, χρησιμοποιείται για πότισμα στις καλλιέργειες μπαμπακιού - μιας ολωσδιόλου άχρηστης καλλιέργειας αφού κανένας δεν το αγοράζει.
Όμως, ούτε το νερό, ούτε και οι θρεπτικές ουσίες του εδάφους δεν είναι ανεξάντλητα. Η υπεράντληση του νερού και η εντατική-συνεχής καλλιέργεια έχουν κάνει τον κάμπο να μοιάζει κάπως έτσι:
Το χρώμα που βλέπετε στα χωράφια δεν είναι ξερά χόρτα αφού έχουμε άνοιξη. Είναι το χρώμα του εδάφους. Σας θυμίζει τίποτα αυτό το χρώμα που έχει το έδαφος; Πληροφοριακά σας λέω ότι το σκουρόχρωμο χώμα είναι το γόνιμο και το ανοιχτόχρωμο το άγονο. Εμένα λοιπόν μου θυμίζει έρημο. Η υπερεκμετάλλευση εξαντλεί το έδαφος και προκαλεί ερημοποίηση.
Εκείνο όμως που έκανε σε όλους μας τη μεγαλύτερη εντύπωση από άποψη κακοδιαχείρισης ήταν ένα δημόσιο έργο για την επανασύσταση της αποξηραμένης λίμνης Κάρλας, που βρίσκεται μεταξύ της Λάρισας και του Βόλου.
Το έργο ορίστηκε ως υπέρ της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κόστισε 4.500.000.000 €.
Όταν πριν λίγες δεκαετίες αποξήραναν τη λίμνη, δημιούργησαν τεχνητά κανάλια και μια υπόγεια σήραγγα για να χύνουν όλο το νερό από τη λεκάνη της περιοχής της λίμνης στον Παγασητικό κόλπο ώστε η έκταση που καταλάμβανε να δοθεί στους αγρότες.
Η σημαντικότητα της επανασύστασης έγκειται στο ότι αν τα νερά της περιοχής δεν καταλήγουν στη θάλασσα αλλά στην λίμνη της περιοχής, τότε θα εμπλουτιστούν οι υπόγειοι υδροφορείς (τα υπόγεια νερά δηλαδή) επειδή το έδαφος θα τα απορροφήσει.
Το παρόν έργο όμως, δεν προβλέπει την φυσική επανασύσταση στην αρχική έκταση της λίμνης αλλά σε ένα μέρος μόνο ώστε το υπόλοιπο να παραμείνει για καλλιέργεια. Για το λόγο αυτό έφεραν χώμα από μακριά και κατασκεύασαν αναχώματα γύρω από την περιοχή όπου προβλέπεται να ξαναγίνει λίμνη, φτιάχνοντας στην ουσία ένα κλειστό τείχος ώστε να μην μπορεί να φύγει το νερό έξω απ αυτό.
Αυτό το λευκό που βλέπετε είναι το ανάχωμα και από μέσα θα ανασυσταθεί η λίμνη.
Παρατηρείστε ότι το κανάλι που χύνει το νερό στη θάλασσα, παραμένει έξω από τη λίμνη και εξακολουθεί να λειτουργεί προκειμένου να μην πλημμυρίσει η περιοχή που παραμένει έξω από το ανάχωμα.
Θα σας κάνω μία ακόμη ερώτηση κρίσεως: Από πού θα έρθει τελικά το νερό που θα γεμίσει τη λίμνη αφού το νερό των καναλιών εξακολουθεί να πέφτει στη θάλασσα;
Κι επειδή το σχέδιο του εν λόγω έργου είναι τόσο πολύ έξυπνο που αποκλείεται να το βρείτε, θα σας απαντήσω εγώ:
Προφανώς και δεν θα γεμίσει από πουθενά! Αυτό το έργο κόστισε 4.500.000.000 € και έγινε μονάχα για να βγάλουν κάποιοι λεφτά! Η λίμνη Κάρλα δεν πρόκειται να γεμίσει ποτέ!
Η παρακάτω φωτογραφία τραβήχτηκε μέσα από τη λίμνη και στο βάθος φαίνεται το ανάχωμα της απέναντι "όχθης" της λίμνης.
Όπως όλοι ξέρουμε από το δημοτικό, τα νερά κατεβαίνουν από τα βουνά και καταλήγουν στο χαμηλότερο σημείο που είναι οι λίμνες ή η θάλασσα. Οι φωστήρες μας, έκλεισαν με αναχώματα και εκείνο το δρόμο στα νερά και άρα το νερό δεν θα μπορεί να μπει στη λίμνη ούτε από 'κει!
Η σωστή διαχείριση θα ήταν το εξής απλό κι ανέξοδο: Να κλείσουν την τεχνητή σήραγγα που οδηγεί τα νερά της λεκάνης στη θάλασσα και να γίνει φυσική επανασύσταση σε σύντομο χρόνο. Ενώ τώρα οι εργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη κοντά 20 χρόνια και ποιός ξέρει πότε θα ολοκληρωθούν... Κατά τ' άλλα είναι επείγον να ανασυσταθεί η λίμνη για περιβαλλοντικούς λόγους.
Βεβαίως υπάρχει και το ενδεχόμενο αυτό το έκτρωμα να μην έγινε εν γνώσει όλων των εμπλεκομένων, μόνο για να βγάλουν λεφτά κάποιοι άνθρωποι, αλλά να πίστεψαν πραγματικά ότι το νερό θα έρθει από τον ουρανό!
Αλίμονό μας. Πόση ηλιθιότητα μπορεί να χωρέσει μέσα σε ένα ανθρώπινο κεφάλι; Δεν το χωράει το μυαλό μου..
ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ - Η ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ
Ένα άλλο εντυπωσιακό ελληνικό φαινόμενο που είδαμε ήταν το παρακάτω:
Βρισκόμαστε νότια το Μαλιακού κόλπου. Παρακάτω βλέπετε ένα από τα πιο ενεργά τεκτονικά ρήγματα στην Ελλάδα. Το ρήγμα της Αταλάντης.
Τα ρήγματα λόγω κατασκευής (είναι σπασμένο το πέτρωμα), επικοινωνούν απ’ ευθείας με τα υπόγεια νερά (χωρίς να φιλτράρονται όπως συνήθως από τα πετρώματα) και ως εκ τούτου θα πρέπει να προστατεύονται πάση θυσία ώστε να αποφευχθεί η οποιαδήποτε ρυπογόνα δραστηριότητα. Ούτε για κατούρημα δεν επιτρέπεται να πηγαίνουμε!
Πλησιάζοντας όμως θα παρατηρήσετε τη δημοτική χωματερή του δήμου Αρκίτσας (έτσι νομίζω λέγεται), ακριβώς πάνω στο ρήγμα. Δηλαδή ό,τι πιο ακατάλληλο στο πιο ακατάλληλο σημείο.
Ο άλλος πήγε και έχτισε το σπίτι του πάνω στο ρήγμα. Δείτε το στο βάθος. Μετά που θα γίνει σεισμός, θα αναρωτιέται γιατί του έπεσε.
Παρ 22 Μάης 2009, 18:49
